deducir — (Del lat. deducere.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Sacar una idea a partir de un principio o una suposición: ■ deduzco su enfado de su mala cara; dedujo por lo dicho que tienes razón. SE CONJUGA COMO conducir REG. PREPOSICIONAL + de, por… … Enciclopedia Universal
substitút — a m (ȗ) knjiž. namestnik, zastopnik: če je hotel na dopust, si je moral v službi najti substituta // nadomestek, nadomestilo: razvija se proizvodnja substitutov lesa / kavni substituti ♦ jur. kdor nadomešča odvetnika; kdor deduje po oporoki, če… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
Ángel Sevillano Cousillas — Capitán Lealtad … Wikipedia Español
Candidatos a artículos destacados — Wikipedia:Candidatos a artículos destacados Saltar a navegación, búsqueda Ir a la tabla de contenidos Atajo WP:CADWP:CAD … Wikipedia Español
donde — (Del ant. de + onde, de donde < lat. unde, donde.) ► adverbio 1 En el lugar en que: ■ lo encontrarás donde lo dejaste. 2 En casa de o en el lugar en que se encuentra: ■ fueron donde el alcalde a pedir su intervención. 3 Con verbos de… … Enciclopedia Universal
deducir — Se conjuga como: conducir Infinitivo: Gerundio: Participio: deducir deduciendo deducido Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. deduzco deduces deduce deducimos… … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
mariposa — s. homosexual. ❙ «...si un conductor estuvo a punto de atropellarnos, poemos gritarle maricón o mariconazo pero es muy poco probable que lo til demos de mariposa, pluma, reinona.» AI. ❙ «El mangui lanzó un aullido, una sonrisa y le besó en la… … Diccionario del Argot "El Sohez"
deducir — 1. ‘Inferir o sacar [una determinada conclusión]’ y ‘restar o detraer [una cantidad] de otra’. Verbo irregular: se conjuga como conducir (→ apéndice 1, n.º 24). 2. Con el primer sentido, además del complemento directo, lleva a menudo otro… … Diccionario panhispánico de dudas
dédnost — i ž (ẹ̄) 1. biol. lastnost organizmov, da se njihove lastnosti prenašajo na potomce: pravila dednosti; nauk o dednosti / naturalisti so skušali dokazati teorijo dednosti 2. dejstvo, da se kaj deduje: dednost prestola … Slovar slovenskega knjižnega jezika
dedováti — újem in dédovati ujem dov. in nedov. (á ȗ; ẹ̄) 1. dobiti premoženje po umrlem: dedovati posestvo; dedovati po stricu; nima sina, ki bi za njim dedoval 2. prevzeti od prednikov: žival deduje barvo dlake; nekatere lastnosti se dedujejo; pren.… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
intestáten — tna o prid. (ȃ) jur. ki deduje po zakonu, če umrli ni napravil oporoke, zakonit: intestatni dedič / intestatno dedovanje … Slovar slovenskega knjižnega jezika